Neuscorrectie – Dagboek

Neuscorrectie 2012

Aanleiding
Al een tijdje heb ik last van mijn neus. Als kind van een jaar of 5 kreeg ik een schep tegen mijn neus, wat er waarschijnlijk voor heeft gezorgd dat mijn neus brak. Als kind was ik doodsbang voor het ziekenhuis, dus ik wilde per se niet naar het ziekenhuis. Vaak was ik verkouden, een ‘snot neus’ en werd mijn neus snel rood bij kou. In de zomer van 2011 ben ik van mijn paard gevallen waardoor ik een flinke klap op mijn neus heb gehad. Op skivakantie in het voorjaar van 2012 sneeuwde het en wilde ik mijn skibril op doen. Dit ging na ongeveer een minuut z’n pijn doen dat ik deze niet langer op kon houden. Dit zorgde ervoor dat er dan toch eens naar mijn neus gekeken moet worden.

Intake gesprek
Van de huisarts kreeg ik de verwijsbrief naar de KNO-arts. De eerste afspraak is gemaakt en eind mei 2012 kon ik terecht. De KNO-arts, dr. Stanojcic, heeft mijn neus uitgebreid bekeken en daarna samen een behandelplan opgesteld. Deze zou hij opsturen naar de verzekering. De verzekering ging gelukkig akkoord met het behandelplan, waarna een nieuwe afspraak met de arts werd gemaakt.

Stap 1: Wat gaan we doen
Halverwege juni heeft de arts nog een keer mijn neus goed bekeken. Daarbij werd er in mijn neus gekeken, de buitenkant goed bekeken en werd er gemeten hoeveel lucht ik op dat moment had. Alles werd genoteerd en besproken. Zo werd er verteld wat er allemaal zou gaan gebeuren en hoelang dat ongeveer zou duren. Alles zou gelukkig wel onder algehele narcose plaats vinden. De arts liet foto’s zien van vergelijkbare neuzen. Daar waren de mensen heel erg blauw, maar dat zou snel wegtrekken, wat ook te zien was op de foto’s die volgde. Tot slot wilde de arts nog ‘voor’ foto’s maken van mijn neus.

De foto’s zoals mijn neus was

Operatie plannen
Een afspraak voor de operatie werd gemaakt en tot mijn schrik kon ik veel eerder terecht dan de opgegeven wachttijd van een half jaar. Dit kwam wel veel gunstiger uit, in de zomervakantie (eind juli 2012), dan met kerst. Vanwege de blauwe plekken in het gezicht ben ik 10 dagen voor de operatie begonnen met het slikken van het homeopathische middel tegen blauwe plekken. Deze heb ik tot een week na de operatie geslikt.

Stap 2: De dag van de operatie
Op de dag van de operatie was ik behoorlijk zenuwachtig. Om 9 uur moest ik mij melden in het ziekenhuis, waar iedereen overigens erg aardig was. Ik werd naar ‘mijn bed’ gebracht en er werd verteld dat ik neusdruppels in moest doen en het operatiehemd aan moest trekken. Ze zouden mij rond 11 uur komen halen om naar de operatie kamer (OK) te gaan. Om 11 uur werd ik, in bed, naar boven gereden. Daar ging mijn moeder weg en ging ik alleen richting de OK.

De ochtend van de operatie in het ziekenhuis

In de zaal werd het infuus aangelegd en kreeg ik, zoals de arts mij bij de intake ook had verteld, alvast de eerst dosis antibiotica. Mijn bloeddruk werd automatisch en met regelmaat gemeten voor ik daadwerkelijk de OK in ging. Dat duurde voor mijn gevoel heel erg lang (in werkelijkheid zal het niet zo lang zijn geweest). De zenuwen namen alleen maar toe.

De OKin
Rond 13 uur was het zover, ik ging de OK in en werd op de operatie tafel gelegd. Een warme deken kreeg ik over mij heen en mijn handen en armen werden op bepaalde houders neergelegd. Toen iedereen er was, en dat waren verbazingwekkend veel mensen (voor zover ik het goed herinner) voor een neusoperatie, kreeg ik de narcose toegediend. Ik denk dat het hooguit 20 seconde heeft geduurd voor ik onder narcose was. Van de operatie heb ik helemaal niets gemerkt en op de zaal (bij de OK) werd ik langzaam wakker. Wel had ik ontzettende hoofdpijn en was mijn neus ingepakt met verband.

Terug naar de slaapzaal
Rond 16 uur werd ik weer naar beneden gereden, ik heb er niets van gemerkt. Mijn zusje was al op mij aan het wachten. Ik heb erg mijn best gedaan om wakker te blijven, maar de narcose was denk ik nog bezig met uitwerken en ik had nog steeds hoofdpijn. Tegen de hoofdpijn werd een ijspack op mijn hoofd gelegd, wat ervoor zorgde dat ik er minder last van had. Uiteindelijk ben ik weer in slaap gevallen. Rond 6 uur mocht ik dan eindelijk naar de WC, met ondersteuning van een zuster. Daar ging het niet meer goed. Ik werd draaierig en gaf over, wat erg opluchtte. Het bloed wat ik verloren was bij de operatie was in mijn maag terecht gekomen en was er nu uit.

Net terug op de slaapzaal (links) en ’s avonds na de operatie (rechts)

’s Avonds kwamen mijn ouders langs, ook toen heb ik mijn best gedaan om wakker te blijven. Na een uur ben ik toch weer een in slaap gevallen. De nacht was vermoeiend, aangezien je op je rug moet slapen, omdat ik mijn neus niet mocht stoten. De zusters kwamen met enige regelmaat nog langs om mijn bloeddruk te controleren, iets wat ik niet gewend ben en wakker van werd.

Stap 3: Naar huis en herstellen
De volgende dag mocht ik tegen de middag weer naar huis. Mijn moeder kwam me halen en thuis heb ik alleen maar rustig op de bank gezeten. Lezen was erg vermoeiend en TV kijken bleef over. Gelukkig waren de Olympische Spelen er, ik heb nog nooit zoveel mee gekregen van de OS.

Dag 1 na de operatie

Neustampons eruit
De dag erna moest ik terug naar het ziekenhuis. Daar werden de neustampons uit mijn neus gehaald, iets wat pijnlijk klinkt, maar in werkelijkheid alleen vervelend voelt. Ik moest ongeveer een half uurtje blijven liggen om er zeker van te zijn dat het niet ging na bloeden (deed het gelukkig niet). Ik kon wel meteen weer voorzichtig ademhalen door mijn neus. Daarna werd mij verteld dat ik mijn neus moest douchen en is de zuster dat met mij gaan oefenen. Dit moest ik thuis met een zoutoplossing 3x per dag gaan doen.

Dag 3 na de operatie

Neus douchen
Het neus douchen klinkt niet fijn, maar het is meer een gek gevoel. Door het ene neusgat laat je de zoutoplossing lopen en door je andere komt dan de oplossing eruit (samen met bloedrestjes en snot). Ik moest er even aan wennen, maar het duurt niet lang en was totaal niet vervelend. Wel scheelt het of de oplossing lauw is of koud. Bij een lauwe oplossing was het neus douchen veel minder vervelend dan bij een koude oplossing.

Dag 5 na de operatie

Stap 4: Neuskapje er afhalen
Aan het eind van de week moest ik terug naar de arts. Hij wilde het verband en kapje van mijn neus halen. Door de zenuwen die ik had, was dit voor mij nog te pijnlijk en mocht ik op zondag onder de douche het kapje eraf weken. Dit vond ik ook spannend, maar wist dat iets eraf weken 100% pijn vrij is. Zondag was het dus zover en heb ik het kapje eraf geweekt. Toen zag ik voor het eerst mijn ‘nieuwe’ neus. Helemaal geen littekens want alles was van binnenuit geopereerd. De (oplos)hechtingen zaten aan de binnenkant van mijn neus. Ik was alleen nog een beetje blauw, maar de Arnica druppels zorgde er volgens mij voor dat de blauwe plekken snel verdwenen. Ik ben erg blij met mijn nieuwe neus. Het is nog steeds mijn neus en mijn gezicht is er niet totaal anders uit gaan zien. Mensen die het niet weten zien het ook niet.

Na het douchen, voor het eerst zonder neuskapje

Stap 5: Na controle
Een paar maanden later, in oktober 2012, moest ik weer op controle bij de arts. Hij had mijn neus nog niet gezien en ook hij was tevreden. Mijn neus is geperfectioneerd en niet verbouwd. Er zijn nieuwe foto’s gemaakt, om het resultaat nog eens goed te kunnen vergelijken. Ook is mijn lucht weer opnieuw gemeten en ik heb nu 150% meer lucht dan voor de operatie!
Dokter bedankt!

Het eindresultaat